Nachtvracht (fragment)

....
Donker valt de nacht

Mezelf een beetje
niet helemaal die komiek
of die zonderling van vroeger
nog in korte broek op weg naar toen
zomervakanties, heerlijke zomervakanties
in de straattaal van toen
het kinderbos nog rimboewas

ik kreeg een glasmelk van een oude dame
en ik gaf de oude dameeen glas melk
omdat ik met twee woordensprak
smolt het ijsonder mijn voeten
lagen de velden

graanschuren van verleden
en stoppelbaardjes
uit de koude doos
ik waande mij dorpsgek
maar was te verlegen
voor al te dolle streken
op een dag liep ik weg
in de hooizolder
vond ik de oude vogelsverschrikker
en die heb ik toen naar beneden gehaald,

ik herinner me dit nu nadrukkelijk, omdat ik
een borreltje op heb
en even terug ga in de tijd
in deze tijd kom ik tot leven
kom ik tot leven achterhaalde nacht
jij hebt hier duisternis gegeven

liet mij vrouwen lieven met woorden
en gaarne tuttigheid en frustraties vermoorden
hier op dit binnenplaatsje omringd
met bemoste muren
de schijnwerpers
op mijn schaduw gericht
breng ik dit jachttafereel tot naakte daden
ik verlaag me niet onder het maanlicht
van de heimweedood
ik zie nog hoe ik mij verstopte
achter een dikke boom in
het duistere nachtwoud
snoei ik mijn dagen
vermoei ik mijn nachten
nabij de trotse pruimenboom
geef ik mezelf een beetje leven
soms veel meer gevoel
in mijn wolvengehuil van de nacht
nu veel te ver weg van de natuur
raken mensen aan mijn rijkdom gewend.


Schrijver: mobar