Nachtvracht (fragment)

....

Duister tastend


Wat ooit zoveel op liefde leek
is nu compleet ondersteboven
tot het woord weer terug gekomen

en het wordt steeds grimmiger
er worden grappen herhaald
dezelfde humor opnieuw gemaakt
wordt door de beerput gesleurd

er wordt met het leven geleurd
men verveelt  zich veel te snel
in eigen levensloze hel
is de ander steeds een draak

de maatschappij is aan de drank
en de liefde, stank voor dank
rot weg in een eenzame stal
is het daarom, dat ik zo lal

en aan je blote tieten wil zitten
terwijl ik eigenlijk moet pitten
omdat je zo op mij zit te vitten

zoek ik het woord in mijn brein
als je niet langer bij me wilt zijn
zal ik de eenzaamheid vervloeken
je komt mij dus nooit meer bezoeken
maar gaat op reis nu met een trein
helemaal naar het verre Rusland
je zwaait en geeft me een kushand
laat me duister tastend achter
in mijn dwaze dromen
waar je ooit als kikker sprak
over veel te hoge bomen
is nu een niemandsland vol angsten.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.