Samen geworteld

Voelde ergens die vrees
in samen gewortelde zinnen
een verstrengeling verbroken
behouden vorm van zelfzucht

steeds bang voor heimwee
weggezonken in de natuur
met bewondering geleefd
een aaneenschakeling
van keuzen makend
nam ik afscheid van jouw voelen

mijn voeten te klein voor de deur
en jij met jouw onzekerheid
vaak magisch in het vrolijk zijn

ik streelde je in mijn gedachten
maar mijn denken boeide je niet
en ik verbleef nachten alleen

zonder aandacht voor het verschil
wat er niet meer kon maar moest zijn

het verlangen telkens opnieuw
als een meester in dwaze metaforen
zo lang waren wij samen geworteld.




Schrijver: mobar