Ooit was hier

Ooit was hier:
Een zwijgend publiek.

Ooit was hier nog jouw liefde tussen kieren van dromen
onder tranen van wanen verder dan een hart gekomen
betraden wij aan zee, het hotel
en witte duiven vlogen
tussen meeuwen opgetogen
veerde het bed met ons genoegen
dikke dames in de kroegen
sliepen nachten aan jouw tepels
ik verzamelde de lepels
waarmee jij de pap had opgegeten
omdat jij mij soms was vergeten
besloot ik een boterham te happen
dacht dat jij dat wel kon snappen
maar jij werd kwaad, het was de laatste
boterham, die ik in huis had
en jij had liever geen ovenpatat
tussen die kieren van mijn dromen
tijdens het treuren van jouw zeuren
is er traantocht langs de deur gekomen.





Schrijver: Mobar Vorstkasteel.