Nachtboezem

....

Heimweehut

Maanlach


Jouw liefdeshart
bijna ontastbaar onberekenend
als weer en wind, was je in liefde

een vergeten kind, dat aandacht bliefde
ging naast je staan, in kundig eisen
en vroeg de maan ook om een lach
om zich in duister te bewijzen.




© juli 2009, mobar


Nachtboezem van jouw ziel


Telkens fluistert er muziek gevoelig
bonst jouw hijgend hart aan mijn lichaamsoever
tussen het warme bed en hoge plafond gelegen
pleeg ik mijn strelen, dampend zweet
op mijn voorhoofd, zijn de diepe rimpels
leeslijnen voor jouw vragend welzijn
adem ik jouw speelzucht tussen mijn dijen
verandert het schip van spannend avontuur
en vaart de rivier op naar een groter lijden
dan alle heimwee in het afscheid van jouw hart
voel ik de nachtboezem van jouw mensenziel
dansend, zingend, reizen naar de liefdeshemel
waar onze lijven samensmeltend zwijgen
en samen geeuwen in een diepe rust
als late meeuwen aan een lippenkust.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.