Herfstvakantie - droomverleden

...

Herfstherinnering


Toen de dagen korter werden
zon op tijd veel minder scheen
liet jij mij spelen in de verte
eenzaam dansend linkerbeen

niet veel verder achter de maan
geen licht meer op het droombalkon
waar de vogels kwamen eten
mijn kanarie reeds vergeten
achter glimmende spiegels, hoge bergen
speelden ook acht kleine dwergen
met de woorden, steeds woonachtig
dronk jij wijn, op nummer tachtig
waren de muren, vol behangen
met het blosje, op jouw wangen

toekomstig nuchter, vol ernstig vertrouwen
greep jij mijn hart, vast, met jouw klauwen.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.


Onbemind verleden


Daar in jouw onbemind verleden
zwerft nog een eenzame ik
die niets anders weet
dan wat jij beloofde
maar nooit deed
en die vergeet niet
dat ik hier mee worstel
tussen alles wat
er aan droom is verloren
ga je nu weg, knoop ik
een touw aan jouw schaduw
dat schemerige breinwerkje
dat je voor me achterliet
heb ik drie keer gelezen

nooit heb ik beweerd
dat jouw onvergankelijke schoonheid
iets te maken had met mijn vrije tijd
of jou in het openbaar gevraagd
om niet meer naakt te verschijnen
wanneer ik geen model nodig had
om mijn schrijnende kwast te doen pijnen
nooit vroeg ik jou iets tegen jouw zin
of andere zinnen die in het niets zouden gloren
als ik niet jou, maar een ander zou mogen
bekoren, sliep ik nog naast je in meest
waanzinnige dromen,

sleep ik je voor de rechter
wanneer je voor de linker mocht komen
daag ik je uit mij echt niet meer te vergeten
jij blijft nooit meer onbemind, dat is alles

wat je nog van mij verder hoeft te weten.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.