Droomverleden

Enkele gedichten:

Faalangst besprong me


Maar ooit zag ik,

de duisternis in zeven sloten
eenzaam, maar zielig dat nooit
en met waardigheid, zwijgzaam genoten
ik liet me niet afzakken tot het syndroom
van jarenlange ontkenning
zag me zelf nog in de spiegel
als een werkelijk beminnelijk spook
ontweek ik niet langer de kieren
of het lijfspel van vreugde
ik ontwaakte soms naakt
op het pallet volmaakt geluk
schilderde ik jou dikwijls zonder humor
maar met een regelmatige geest
en een weldenkend hart.


Schrijver: Mobar V.

Mistig weerzien bij de vijver


Haar jurk glimt nog naar kansrijk
ze schroomt er niet voor om te blozen
zoveel dichters bij elkaar, dat wordt geijkt
zij heft het glas, kracht van het woord
glimt in haar ogen, over haar wangen
valt de nacht af, zonder vragen
even naar buiten voor een gezonde peuk
nog even wachten, ze ligt in een deuk
de nicotine mag de pret niet drukken
van haar behaagspel, dat ze speelt zeer sluw
want buiten roken gaat het wel lukken
om te overtuigen met haar woordenpracht
ze is al jaren een van mijn favorieten
omdat zij rokend kust de duisternacht
weer van haar dichten kan genieten.


Schrijver: Mobar V.


Zo veel pijn in droom verloren


Heeft zo veel pijn in droom verloren
zowel in diepste duister als in helder licht
ziet vaak uit armoede zoveel kunst geboren
en schrijft uit liefde soms een mooi gedicht
doet zoveel mensen in het duister schuilen
zowel uit medelijden als in droevig dicht
heeft nog de kans niet om echt uit te huilen
voelt wel tranen maar geen geschikt gezicht.


Schrijver: Mobar V.