Hubert Brieven

zaterdag 18 februari 2012

Brieven van Hubert Stuipje 1

Hubertsbrieven is het vervolg op Splintermansdroomwereld.


Jaap Smet en Jeroen Splinterman doen onderzoek
naar de brieven van Hubert Stuipje.



"Het lijkt mij duidelijk, dat het een man is die worstelt met het leven, beste Jeroen Splinterman". "En hij heeft een verhaal te vertellen, maar wat precies is nog niet helemaal duidelijk." " Laten we nog twee brieven die hij heeft geschreven lezen, en dan deze bijeenkomst naar aanleiding van de brieven van Hubert Stuipje besluiten." Het onweer buiten is voorbij, en ook de elektriciteit is weer aanwezig."Het gaat dus om de zevende en de achtste brief."" Ze lijken ook allemaal een soort van thema te hebben." En hij verteld over zijn beste vriend, Florian van Driesteveld,waarin hij kennelijk ook iets van zichzelf terugvindt." Een vreemdsoortige vriendschap tussen twee dertigers." Jeroen Splinterman kijkt jaap Smet aan en antwoordt: "Okay Jaap dat doen we".



Adviezen. Zevende brief van Hubert Stuipje aan de droomwereld.



Beste droomwereld,



Ik luister naar de adviezen, van de denkbeeldige slachtoffersdie ik leegzuig met mijn voortdurende dorst, naar de waarachtigheid van mensenbloed.Mijn dorst houdt mij in leven, maakt mij gelukkig. Het houdt de kwaliteit van mijn zaad op peil. Ik luister graag naar de adviezen, want niemand weet van mijn geheimen,de fantasieën van mijn droomwereld. Een wereld waarin ik functioneer als fabeldier, als minnaar als liefhebber, als professional, maar bovenal als vampier. Vampier van degoede geneugten der mensheid. Ik waag een blik op de nachtelijke sterrenhemel boven de wereldstad. Amsterdam is prachtig maar je moet overdag ook nog in het duister kunnen slapen, als je de hele nacht hebt zitten schrijven,wil je als vampier overdag geen licht of licht gevoel achter je ogen. Je moet ook nog kunnen slapen als je uitgeschreven bent.Ik verlang niet meer naar Florian van Driesteveld.We zullen nooit minnaars worden. Het zit niet in zijn natuur onbewegelijk te blijven. Hij houdt zijn denkspieren soepel, hij scoort vanuit de meest onmogelijke hoek, in het universum van de droomziel. De droomziel, heeft geen adviezen nodig.Het is de ziel uit de droomwereld, waaraan Florian van Driesteveld, de meeste van zijn gedichten heeft opgedragen, met een stille melancholie, die zich alleen openbaarttijdens sommige herfstdagen, omdat de tijd dan zichtbaar wordt, in de dauwdruppels op spinnenwebben. Zo ook die laatste herfst van de eeuw. De eeuw waar ik graag aan terugdenk.Die laatste herfst waar ik nog altijd graag over vertel, omdat er toen zoveel gebeurde, door hetgeen wat de prachtige gedichten van Florian van Driesteveld te weeg hadden gebracht.Het was een heerlijke tijd, zo ongemeen spannend en veel belovend. Ik denk er graag aan terug, omdat ik gretig terug denk aan alle slachtoffers die ik als vampier Hubert heb leeggezogen, tijdens de fantasieën over mijn verwilderde verlangens. En ik voel een tederheid in mijn verlangen, zijn gedachten te begrijpen. Mijn ziel heeft geen boodschap aan adviezen. De droomziel van Florian, is de beste gids tijdens dit leven, en behoeft geen reclame.



Gegroet, Hubert Stuipje. (Brief 7)



De heren wetenschappers Splinterman en Smet zwijgen. Dan eindelijk begint professor Jaap met een rustige stem met het voorlezen van de achtste brief.



Droomkoestering



Achtste brief van Hubert Stuipje aan de mogelijk bestaande droomwereld.



Beste droombol,



Ik koester het enthousiasme van Florian van Driesteveld als een droom. Hij was mijn meest gewillige slachtoffer van de alles ontzeggende liefde, de liefde van een vampier voor zijn menselijke liefdesprooi, het bruisende bloed van dertigers van het mannelijke geslacht. Nog altijd voel ik de energie van zijn sapstroom, de kracht van zijn mannelijkheid, de weldaad van zijn bloed, en ik spel zijn naam, uit dierlijke liefde, zuigende liefde, vampier liefdeen ik ga hem uitleggen en daarna nemen, nog een keer leegzuigen, de droomziel is van mij ook als het voorbij is gegaan, zonder dat wij het weten. Florian van Driesteveld is in mijn vampierziel opgenomen zoals een scheet in de wind, zoals suiker in een warm kopje thee.



Gegroet, Hubert Stuipje. (Brief 8).



"Dit klinkt gevaarlijk, Jaap." " Ik weet niet of ik als wetenschapper mijn naam Splinterman aan het rapport kan gaan verbinden." "Ik wil voorlopig nog jouw gesprekspartner zijn, ter ontleding van deze zorgvuldig bewaard gebleven brieven, maar verwacht niet teveel, ik ken het leven voornamelijk vanuit mijn eigen boeken, en daar kwam nooit een correspondentie aan te pas." "Ik heb verder nauwelijks contact met mijn lezers, ze komen en gaan zoals een omgeslagen bladzijde in een boek.""Maar gezien jouw reputatie, beste Jaap, geef ik ons project het voordeel van de twijfel." "Laat ik geen verwarring zaaien door meteen al mijn twijfels op tafel te leggen." "Je weet nooit van tevoren wat er nog allemaal meer een rol speelt in een mensenleven, maar toegegeven, er zit wel een drang van leven in het hele spul." " Laten we snel een afspraak maken voor de volgende bijeenkomst." Jaap kijkt Jeroen aan en antwoordt:



"Okay Jeroen, zoals je weet ben ik geen man van vooroordelen, wie weet wat er allemaal in een psyche omgaat bij het schrijven van dat soort fictie, het kan ook alleen maar louter fantasie zijn, tot morgen"



Jaap pakt zijn jas en gaat de deur uit om het weer te trotseren en thuis een zelfgemaakte maaltijd te nuttigen.



Morgen pakken de heren de draad weer op, en verdiepen zij zich verder in de brieven aan de droomwereld geschreven door Hubert Stuipje.



De beide wetenschappelijk verantwoorde professoren zitten de volgende dag weer gezellig met elkaar te keuvelen, met een vier granen koekje bij de koffie verbouwd door dik betaalde boeren. Ze moeten zich nog even ontspannen alvorens de zware taak van herijking van de menselijke ziel op zich te nemen aan de hand van de persoonlijke brieven van een gek, die leefde als dertiger tegen het einde van de vorige eeuw, en die een vreemdsoortige waan had dat hij wegens de smartrijke liefde, kon veranderen in een vampier, of een waanvoorstelling daarvan, wanneer hij daar behoefte aan had en het woord bloedvleermuis niet meer uit kon spreken, wegens een aanhoudend taalgebrek en lispelen van de tong, zijn gespleten en dubbel lispende tong die rauw uit zijn droge mond stak wanneer hij dorst kreeg en zijn priemende ogen in de leegte keken, naar onzichtbare bloemen die langzaam de tijd deden verwelken. De heren hebben al kennis kunnen maken met zijn vreemdsoortige neigingen betreffende de herenliefde, een heilig soort privaat vermaak, en ze zijn zich dan ook allebei zwaar bewust, dat hen nog een zware taak ligt bij het ontleden van alle brieven die Hubert Stuipje heeft geschreven, met als vermoedelijke doel meer inzicht in het leven te krijgen, al blijft dat natte vingerwerk. De heren drinken nog een laatste kopje koffie, bij voorkeur met rietsuiker gezoet, en leggen dan de negende, en ook de tiende brief op tafel. Deze keer is Jeroen Splinterman aan de beurt om ze voor te lezen. Hij doet dat met een soepele en aangename stem..Vreemde verlangensNegende brief van Hubert Stuipje aan de droomwereldBeste droompannenkoek,Ik, Hubert Stuipje, bekend van het dakterras bij de tennisclub, en het damesblad van Japanse siertuinliefhebbers, ik schrijf over de herfst van 1999. Middels het lidmaatschap van een plaatselijke vereniging voor geestelijk gestoorde kunstenaars, heeft Florian van Driesteveld , enkele jaren geprobeerd enige aansluiting te vinden in deze bewegende maatschappij van verloren zielen en opgepoetste ego's. En hij is het nog steeds aan het proberen. Florian probeert in beweging te blijven, als is het maar op een vierkante meter. Hij kan niet stil blijven zitten. Hij blijft mij bezoeken in mijn dromen. Hij kijkt naar mijn handen, hij blijft alsmaar kijken naar mijn handen en knijpt in mijn stevige mannenbillen. Ik begin vreemde verlangens te krijgen als ik aan zijn nek denk. Hij heeft daar van die grappige haren. Ik kan die vreemde verlangens niet goed onder woorden brengen. Het is zeker niet makkelijk voor een teleurgestelde vampier om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Maar ik ga het heus proberen, dat beloof ik alvast. Dus maak je borst maar nat en haal wat extra koffie in huis. Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 9).Tegenstrijdige wereld. Tiende brief van Hubert Stuipje.Beste droom,Florian van Driesteveld probeert zich staande te houden in deze tegenstrijdige wereld.Hevige gevoelens van vriendschap veranderen in niets zeggende gevoelens van verlatenheid. Heftige gevoelens van samenhorigheid veranderen in zaligmakende eenzaamheid. Hij gaat er op uit. Hij ontmoet andere mensen. Hij maakt kennis met andere mensen. Hij probeert zich staande te houden. Niemand hoeft te weten dat hij de liefdesbeet van een vampier heeft moeten ondergaan en dat er een gevleugelde heksop zijn wereldbol heeft gescheten. Hij houdt zich staande. De wereld draait door.Hij heeft zijn beide voeten op de grond van moeder Aarde. Het lukt al een tijdje, maar er doen zich, zoals viel te verwachten, een fiks aantal problemen voor. Naarmate hij meer moeite doet om zijn plekje in de maatschappij te veroveren, blijken er steeds meer tegenkrachten in werking te worden gesteld, om de gevoelige Florian te dwarsbomen. Onze vriendschap is nog pril, onze vriendschap is altijd pril gebleven, mompelt hij zachtjes en hij schaamt zich omdat hij de liefde met een vampier heeft bedreven. Maar alles in het leven is de moeite waard totdat het tegendeel wordt bewezen.Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 10)Na het lezen van de tiende brief valt er een korte stilte. Jaap doet de brieven weer in de enveloppen. "Heb je nog iets van de blonde indianenvrouw vernomen" vraagt hij plots aan Jeroen die hem geïrriteerd aankijkt. "Hoezo, Jaap, daar zouden we hetniet meer over hebben" Jaap doet er beter aan verder te zwijgen,iets wat hem gemakkelijk afgaat omdat hij in zwijgen is geoefend, zoalsde dag in de nacht en het ei voorafgaande aan de kip. Hij zwijgt als het graf, zoals het graf alleen kan zwijgen. Rustig opent hij de enveloppe van de elfde brief.En zonder iets te zeggen geeft hij deze aan Jeroen Splinterman, die onmiddellijk begrijpt dat het zijn beurt is, om de brief voor te lezen..SociaalElfde brief van Hubert Stuipje.Beste droompauze,Wat eerst zo aantrekkelijk en erg sociaal leek, verandert langzaamin een alles overheersende nachtmerrie. Hij, Florian, is zoals wel vaker,enthousiast begonnen, met frisse moed, en een goed humeur. Hij genietvan alle aandacht voor zijn uitdagende persoonlijkheid en ontwapenende charme.Hij investeert al zijn geld in het materiaal om kunst mee te maken, en doet mee aan diverse groepstentoonstellingen van het gekke kunstenaars collectief. Maar Florian voelt ergens een leegte die blijft knagen aan zijn ziel. Daarom bezoekt hij mij tijdens mijn dromen, zich nog onbewust van mijn verlangens, om prachtige gedichten over hem te schrijven, omdat ik zijn liefde nooit kan overtreffen. Wat hij mij reeds heeft gegeven, daar kan niets meer overheen. We moeten wachten op een nieuwe eeuw, een nieuwe ochtend, een nieuwe lente, een nieuwe man, nieuw vers bloed, voor mijn vampier zielenzucht en eeuwige dorst. Pas dan kan ik weer gedichten schrijven, en aan nieuwe schilderijen beginnen. Ik, Hubert Stuipje, kan dan eindelijk beginnen met leven, en langzaam maar zeker mijn dromen verwezenlijken.Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 11)Nadat Jeroen Splinterman deze laatste woorden uit de elfde brief van Hubert Stuipje heeft voorgelezen, loopt Jaap even naar de keuken op koffie te maken.Daarna beginnen de heren te praten, ze proberen nu voorzichtig enkele bestaande theorieën over persoonlijkheidsstoornissen op de inhoud van de brieven te projecteren, maar eigenwijs als ze zijn, geven ze elkaar niet de tijd om naar elkaar te luisteren. Veel informatie gaat verloren door vooroordelen, en helaas hebben sommige wetenschappers nog steeds struisvogelveren op de reet van achteren. Laten we het er op houden, dat Jaap en Jeroen, het beste beentje voor zetten om er een fatsoenlijk rapport van te maken. En de winter is nog lang niet in zicht dus ze hebben de tijd om wat minder eigenwijs te worden, en eens goed te lezen wat er nu werkelijk staat, proberen te begrijpen waar het steeds waarschijnlijker om gaat.Wetenschapper zijn is een oefening in geduld. Gek zijn ook. Geduld is hetgeen wat we allemaal nodig hebben. Wetenschapper, bakker, tegelzetter, radio-omroeper, we zijnallemaal afhankelijk van ons geduld. Jeroen Splinterman moppert wat in de ruimte, de luxe ingerichte kantoorkamer van professor Smet. Jaap ziet er goed verzocht uit. Hij is een aantrekkelijke knappe man, en gelukkig werkt zijn brein iedere dag op volle snelheid. Het is geen wonder dat zijn baanbrekende werk op het gebied van de herwaardering van de menselijke ziel, door vriend en vijand bejubeld wordt, als zijnde één van de meest toonaangevende inzichten op het gebied van de vooruitgang van mensen die zichzelf zijn, op iedere moment van de dag, ongevraagd en zonder bedoelingen. Jaap hunkert naar verder inzicht in het leven van de eenzame gek, Hubert Stuipje. Jeroen Splinterman daarentegen is wat voorzichtiger, die bekijkt het liever van een afstand, trekt liever niet te snel conclusies, en houdt rekening met zijn reputatie van betrouwbaarheid op het hoogste niveau. Zolang er nog zulke erkentelijke wetenschappers bestaan is er vooralsnog geen reden om te klagen.Nadat Jeroen Splinterman de laatste woorden uit de elfde brief van Hubert Stuipje heeft voorgelezen in het kantoor van de firma Droogkloot en Weetwinkel in de binnenstad van Amsterdam, loopt Jaap Smet even naar de keuken op koffie te maken.Daarna beginnen de heren te praten, ze proberen nu voorzichtig enkele bestaande theorieën over persoonlijkheidsstoornissen op de inhoud van de brieven te projecteren, maar eigenwijs als ze zijn, geven ze elkaar niet de tijd om naar elkaar te luisteren. Veel informatie gaat verloren door vooroordelen, en helaas hebben sommige wetenschappers nog steeds struisvogelveren op de reet van achteren. Laten we het er op houden, dat Jaap en Jeroen, het beste beentje voor zetten om er een fatsoenlijk rapport van te maken. En de winter is nog lang niet in zicht dus ze hebben de tijd om wat minder eigenwijs te worden, en eens goed te lezen wat er nu werkelijk staat, proberen te begrijpen waar het steeds waarschijnlijker om gaat. De ontdekking van de droomwereld door een volkse schim, want immers wetenschapper zijn is een oefening in geduld, gek zijn ook. Leven is zeker een oefening in geduld. Geduld is hetgeen wat we allemaal nodig hebben. Wetenschapper, bakker, tegelzetter, radio-omroeper, we zijn allemaal afhankelijk van ons geduld. Jeroen Splinterman moppert wat in de ruimte, de luxe ingerichte kantoorkamer van de firma. Jaap Smet ziet er goed verzocht uit. Hij is een aantrekkelijke knappe man, en gelukkig werkt zijn brein iedere dag op volle snelheid. Het is geen wonder dat zijn baanbrekende werk op het gebied van de herwaardering van de menselijke ziel, door vriend en vijand bejubeld wordt, als zijnde één van de meest toonaangevende inzichten op het gebied van de vooruitgang van mensen die zichzelf zijn, op iedere moment van de dag, ongevraagd en zonder bedoelingen. De innerlijke droomwereld. Jaap hunkert naar verder inzicht in het leven van de eenzame gek, Hubert Stuipje. Jeroen Splinterman daarentegen is wat voorzichtiger, die bekijkt het liever van een afstand, trekt liever niet te snel conclusies, en houdt rekening met zijn reputatie van betrouwbaarheid op het hoogste niveau. Zolang er nog zulke erkentelijke wetenschappers bestaan is er vooralsnog geen reden om te klagen.De heren buigen de neuzen over de twaalfde, de dertiende, maar ook de veertiende brief van de heer Stuipje, die zich met woord jongleren behielp tijdens eenzame herfstnachten.NuttigTwaalfde brief van Hubert Stuipje..Alles wat ik heb gedaan, met of zonder hulpmiddelen, is van enig nut geweestdat kan niet anders. Anders heeft mijn leven als teleurgestelde vampier geen zin gehad.En zal mijn naam Hubert helaas niet naar de eeuwige verdoemenis gaan,wat nogmaals jammer is omdat daar misschien nog wat eer valt te behalen, meer dan hier waar de Andere van Duin een afgod is. Maar ik wil zeker niet cynisch klinkenof door sarcasme mijn goede naam hier binnen de zaligmakende schrijverswereld te grabbel gooien. Alle hoop heeft mijn ziel reeds verlaten, het enige wat mij nog rest is mijn liefde voor Florian verklaren als een bestaand verschijnsel, iets wat van buitenaf aan mij is opgedrongen door een zieke eenzame schrijver. Maar die liefde is niet te verklaren, maar daarom juist zo nuttig in het proberen, omdat ereen leven in ligt verborgen. Een verandering, een nieuw begin zonder gepaaid te worden door vrolijke watten. Een bruisend leven, veel echter en intenser dan de dagelijkse sleur van de censuur. Ik stel mij zo het leven van Florian voor. Ik heb beloofd over hem te schrijven. Hij is een man met de Borderline Persoonlijkheids Stoornis. Ik kan niet anders dan in zijn gedachten bestaan. Hij weet niet dat ik leef, maar ik leefom over hem te schrijven. Schrijven over zijn leven in het collectief. Het collectief van gekke kunstenaars, waarin hij zo veelbewogen een plaats had verworven, met zijn gezonde kijk op de juiste dingen des levens.(Brief 12 Hubert Stuipje.)


Acteurs en actrices



Dertiende brief van Hubert.



Het hele leven in een collectief is bedoeld als een schouwspel, met de deelnemers zelf als acteurs en actrices, intelligente mensen met inzicht. Gedreven acteurs en actrices,met een passie voor gekte, en alles wat met een gek door een deur kan gaan. Zonder keuze door het noodlot zo geworden, gestoord door het leven. Actrices en acteurs van het leven, het leven met een psychische handicap. Zo zijn zij geworden, dit is hen aangedaan. Zo zullen we ons ontwikkelen, denken ze. Blijven ze denken door de maatschappij zo nagewezen. Onze toekomst ligt verankerd in ons gekanker, denken ze verder. In het gewone gekanker op de dingen. En ze steken nog een sigaret op. Zeggen dat ze morgen stoppen met roken. Ze bietsen nog een sigaret. Voor de laatste keer, zeggen ze. En dat herhaalt zich keer op keer, totdat alle sigaretten op zijn, en er geen bier meer is te krijgen, dan klagen ze over de liefde en het gebrek aan liefde omdat het hedonisme tegenvalt. Ze schrijven er dagboeken overvol, maar het handschrift is onleesbaar, niet tegen het daglicht van de lezer bestand.Alles wat ik aan Florian vertelde heb ik in mezelf gevonden, ik had dat weemoedig gevoel over naakte seks in de blote natuur, maar ik was niet langer vrij tijdens het vrijen, begon ik te fantaseren over mannen vrijer dan mij, zonder verplichtingen op zondag. En Florian kwam telkens in mijn dromen.Totdat ik hem vroeg over zijn leven te vertellen. En dat heeft hij gedaan, nog lang nadat hij was verdwaald en sommige van ons hem nooit meer terug hebben gezien.(Brief 13)..Het toneelstukVeertiende brief van Hubert.Het toneelstuk kan in het algemeen worden beschouwd als een wezenlijk onderdeel van het leven. Het hele leven is fictie tot op een bepaalde hoogte. Dit kan voor het gemak als waarheid worden aangenomen en ingepast al onderdeel van de droomwereld.Wat er gebeurd is heeft geen kenmerkende eigenschappen die voor de werkelijkheid gelden, maar wat er gaat gebeuren vertegenwoordigd de werkelijkheid in hoge mate. We gaan middels de droomwereld tot inzichten komen.Maar de werkelijkheid past zich aan het gebeuren aan zoals een wortel aan de aarde,zoals een ijstaart aan de zon, zoals een vis in het water aan de komende winter.Het begin van de laatste winter van de eeuw en het begin van de eerste winter van de nieuwe eeuw, de vissen deden wat er moest gebeuren.Het decorum van het toneelstuk was een grote vissenkom.Maar Florian kreeg geen lucht onder water, ondanks zijn duikuitrusting. Hij moest knokken om niet te verdrinken. Hij was in het verkeerde toneelstuk terecht gekomen.En het leek alsof hij niet meer kon ontsnappen. Alsof de waanzin zijn gevoelswereld was gaan bepalen. En dat allemaal omdat de mens de theorieën van Darwin had versimpeld tot aapachtige proporties, allemaal hersenschimmen, eenzame individuen, verdwaalde hedonisten, die zich hoog hielden door anderen te beschimpen, geen dagelijks leesvoer, nog geen erectie waard, laat staan een ejaculatie. Darwin had gelijk, maar God ook een beetje..( Brief 14. H.S.)



"Het is duidelijk dat Hubert iets over het leven van zijn beste vriend Florian van Driesteveld wil vertellen" zegt Jeroen Splinterman na het lezen van de laatste woorden van brief veertien. "Ja, het lijkt er op dat beide dertigers het een en ander hebben meegemaakt op het gebied van initiatieven binnende geestelijke gezondheidszorg" merkt Jaap Smet vervolgens droog op. "Ja veel van die initiatieven beginnen met goede bedoelingen maar stranden als een vis in de woestijn als het gekke gehalte van de gekken maar gek genoeg is" zegtprofessor Splinterman niet zonder enige ironie." Ja, je denkt alles te weten, en dan gebeuren er zonderlinge dingen, mensen die te veel weten, mensen die te weinig weten, het loopt allemaal door elkaar,en wij wetenschappers hebben maar al te vaak het nakijken, terwijl de burgerman speelt op zijn gitaar" antwoordt de heer Smet, geheel zonder ironie. "Laten we niet te veel op de zaken vooruit lopen, beste Jaap""Liever nog geen conclusies""Okay Jeroen, de mens moet het uiteindelijk voornamelijk zelf doen, laten we verder lezen in de volgende brief" Echte liefde Vijftiende brief van Hubert aan de droomwereld. En Hubert Stuipje, ik in eigen persoon, ik geloof dat echte liefde de wereld wezenlijk en waarachtig verandert niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen. Ik geloof het op het erewoord van mijn natte snaak en het bonzen van mijn liefdeshart met de veelzijdigheid van de gehele liefdestaak. Ik zal een nieuwe uitleg geven over het verenigingsleven.Van de gekke mens, ten opzichte van de normale mens. Opportunisme is onder gekken, niet minder voorkomend dan onder normale mensen. Iedereen moet zien zijn kop boven water te houden, anders verzuip je, zoals een nestje jonge poesjesop een warme najaarsmiddag door de wreedheid van een poezenhater. Ik probeer het leven van Florian van Driesteveld te begrijpen en dat kan alleen met heel veel liefde.(Brief 15, H.S.)"Hoop doet leven, en geloof doet hopen" merkt Jaap op."Ja, het lijkt er op alsof hij aan een wat ouder publiekzijn verhaal verteld" zegt Jeroen Splinterman, en zonderverder nog iets te zeggen beginnen ze aan brief zestien.

Red je zelf

Zestiende brief van Hubert aan de droomwereld.

Je moet je zien te redden met alles wat er te redden valt,anders valt alles in het niet bij de eigen werkelijkheid,en dat is waar we het mee moeten doen, die werkelijkheid tot aan de randen van de waanzin. Het noodlottig besef dat de liefde voor de fantasie de werkelijkheid zal overheersen, als oorzaak van alles wat het menselijk brein tot lijden aanzet. Het is nu al eerste zaak te overzien, wat er nodig is om te beginnen met schrijven. Een bezoek aan de kapper.Wat leuke nieuwe kleren. Een stevige broek. Wat nieuw zelfvertrouwen samengevoegd met het vertrouwen, dat er altijd al was. Je moet je zien te redden, dat is wat Florian van Driesteveld dacht toen hij voor het eerst liet merkendat Sally Winterflow voor hem misschien wel de ideale vrouw was.



(Brief 16, H.S).



"De ideale vrouw, de ideale vrouw bestaat niet" merkt Jaap op.



" Laten we eerst verder lezen" antwoordt Jeroen Splinterman.




Schrijver: Mobar V., Amsterdam.