Gedichtenkoffer --- Zonverblind

Zonverblind verlangen

Seizoenen
in Hotel vergeten zondag.
Gedichten en gedachtenkoffer onder het bed.
Een oude wijk in een wereldstad.
Het wereldnieuws onder de schedel.



Lente / Bewondering / Delen

Zonverblind verlangen


Zonverblind verlangen 
onherroepelijke woestijn
van wilde eenzame woorden
psychisch onderdrukte oorden
wervelwind van treurigheid
laat het los volg het kind

droog de tranen met een trauma
en ga overdag wat vaker
terug naar toen

zwalkend over de hoofdstraat
tegenkomen en te laat
terug naar lijfstraffende
kangoeroe pittende slaapslaven

wip mij terug naar de eenvoud
sla me weg naar het vaatdoekje
duw mijn leuter in de wasmachine
laat me verdrinken in mijn eenzaamheid.

- mobar -



Kom en zie mij


Kom en zie mij
met zout in mijn ogen

ik bedoel
zoet in jouw ogen


ik bedoel zout op je lippen
ik bedoel mijn lippen
ik bedoel zoete lippen

help me
het is zover

ik moet er niet aan denken
met alles wat ik tekort ben gekomen
alles wat ik verkeerd heb bedoeld
onder de zwarte deken van de nacht
bevlek ik mijn uren met een donker zwijgen

ik heb je niet om medeleven gevraagd

hoe durf je mij te verwarren
met een aangename dood

ik bedoel de dood in mijn ogen

je bedoelt jouw ogen

ik bedoel dood.

© september 2009, mobar

En draag ik


Vroeger/ Verdriet / Eenzaamheid


En draag ik

Jouw hart naar het beekje
achter het grasland, waar
we ooit stonden te staren
naar een reiger, die jij
voor een ooievaar had aangezien
omdat je in de verte kleurenblind
door het leven ging als die schimmige
moederziel alleen gelaten jongeman

uit de grote stad, waar het nooit
donker werd, door alle speelse lichten
waarvan jij dacht dat ze nooit
meer zouden doven
zelfs niet overdag
voor jou

die niet wist of de toekomst
iets anders in petto had
dan ziekte, armoede en verrotten
in een kleine zolderkamer
waar de katten
de boel onderscheten
terwijl jij
blues speelde op jouw gitaar
waardoor je was gescheiden
van een vrouw die je nooit had
begrepen, waardoor ze afviel
in veel te bewegen
terwijl jij
in de schoot jouw snaren vrij hield
om verder te tokkelen
wijn te genieten
en daarna steeds
een beetje meer doodgaan

totdat je tenslotte
verdwaalde in de nacht
en ik je niet meer helpen kon
omdat ik zelf teveel verdwaald was
tussen de wilde
opgewonden stadse wijven
die mijn boerenkleren
van mijn lijf rukten

om bij mij te kunnen komen.


- mobar - November 2006

Na afloop


Liefdesverdriet / Eenzaamheid / Delen







Na afloop

Hier tikt haar hart nog
met bonzend genoegen
we kunnen het horen
en dansen
in negentig minuten
slapeloze nachten
verdrink ik
haar vergiftigde
tong
naar beneden
waar mijn benen
bungelen
omdat ik doof ben
voor alle argumenten
die ze aan mijn trouwe
hart geeft

en ik luister niet
ik ben het gehoor
het gehele luisteren
kan ik niet
dat zal ik zijn

dat moet na afloop
en het is teder
en het blijft treurig
maar er is niets verloren
niets bitter geworden
er is alleen maar
droeve regen
in het ontsluiten van haar woorden

en ze kent die man nog
die mij wilde vermoorden
ze gaf hem nog een kop soep
en ging toen in droom verloren

toen vroeg ik haar hand nog
maar dat was vroeger
na het lijmen van mijn gebroken hart
na afloop van de dronkenschap

ten einde van haar verhoren.


- mobar -
Tuesday, April 17, 2007



De dief van mijn gedachten


Daar sta ik dan, alle afkeuring voorbij
oude eikelboom, volgehangen met eikels
geheel emotieloos, zonder verlangen
niet van de werkelijkheid of van de fantasie
kan de dief van mijn gedachten mij bestelen
ik ben niet werkelijk zeker van mijn
bestaan bestolen door de dief
van mijn gedachten, daar ben ik genoeg
eikel en boom voor en ik geef graag toe
daarom bestaan mijn gedachten
bij de dief en denk ik achterstevoren
om vooruit te komen met de indruk
dat ik schrijven kan om de dief te bestelen
mag je me afzeiken zodra dat in je opkomt
zal ik mijn eikelen
met een heikele tegenwerking
laten opkomen voor de genezing
van een door een bevriende God
verlaten ziel
dus ga op mijn tak zitten
en overzie de wereld in den vreemde
open nu eindelijk je ogen
en laat die spontane gevoelens
toe in je leven.

De onzichtbare bewakers van eeuwenlange armoede
hebben mij gedreven tot dit zinloze bestaan.
Ik koos mijn plek als eikelboom aan de rand van
een kasteeltuin en ik heb daar mijn bestaan opgezet.
Ik had gehoopt dat er niemand ooit iets over mij zou lezen
omdat ik niet voor mijn dood bekend wilde
worden met de media. Maar men heeft mij als eikelboom
niet over het hoofd gezien en toeristen naar mijn bast
gezonden om onder mijn takken te schuilen
en namen te lispelen wanneer het even tegenzat.
Men verkoos mijn eikelen te bewonderen.
En ik had geen hekel aan het geweten.
Ik was slecht de gids naar de historische plaats.
Mijn lichaam was het verstilde brood van de weelde
mijn adem onder de reikkracht van mijn takken
nam van de wind een onderneming over de zee.

Mijn tenen krulde als lianen
mijn wortels wortelden dieper
en dieper in de vruchtbare aarde
Alles in mijn geest was een gespeelde droom.
Ik zag de mensen komen en gaan en hield mij onbewogen.
Soms kwam er een kind met een hoepel
en dan had ik voor een moment lol.
Er kerfde een schele jongen een naam in mijn bast.
Dat deed even pijn, maar daarna was ik trots.


- mobar -

Datum: 08/05/07


Weergaven: 82

















..................