Gedichtenkoffer - Avonden

....

Naamloos


En op vijverloze spiegelbeelden
dansen eerzame burgers bedacht bepakt
bekakt en onderworpen nuchter levend
onder een verlicht bestaan vierkant, leger
van bijna leven naar stil dood verlangend
beamend, maar steeds geen naam.


© september 2009, mobar

Het land van alle avonden


Dromen / Delen /
Het land van alle avonden


Terug in het land van alle avonden
las ik nogmaals de liefdesbrieven over
en vroeg haar tenslotte om een koud glas
witte wijn, die zij bracht in haar doorzichtige
jurk, die haar lichaam fraai afkleedde
en ik vroeg haar om een zoen,
die gaf ze me, en daarna nog een zoen
een innige zoen vol passie.

Ik glunderde door alle liefde
en vroeg me af of we samen door
een deur konden.
De maan strooide een bijzonder
licht over de avonden
en we vielen in slaap
tussen onze dromen
die verder liepen
dan een marathonloper
bij nacht op zoek naar een beleving.

Ik had een bril nodig,
maar beminde haar blind.

Nooit eerder had ik een vrouw
zo innig lief gehad.

En er kwamen ook kinderen van,
niet een enkel enigst kind
maar wel twaalf en
we dachten aan de dertiende.

Maar plots werd ik wakker
En besefte dat alles een droom
was geweest, en dat haar liefdesbrieven
met onzichtbare inkt waren geschreven.

Mobar Vorstkasteel, 2007.

- mobar -