zaterdag 16 augustus 2014

Freaks verleden 2


Freaks verleden 2

Minnaar,
ik zou je hart willen dragen
doorheen de winter zonder vragen
onaangeraakt door strenge vorst
of stenen dicht bij de rivier
van duisternis met droefenis

ik zou je gezicht willen zien
zonder tranen of angst
je bedekken met
een laken van katoen
over jouw prachtige ogen
zodat je me niet meer
kunt zien, maar bij me blijft

ik wil je terug in mijn bed
als een vriend, een man
en ik zal jouw hart zijn
ik ben ademloos
zonder kracht

als jouw liefde
niet bij me is
voel ik de leegte
alsof ik nergens
kan schuilen

ik kan mijn liefde
niet verbergen
wat moet ik doen
met deze gedachten
ik bewaar ze
voor later

als je mijn minnaar
niet meer bent.

Alfons
 Geen tijd om nog te ontsnappen. De aantrekkingskracht
van het graf is te groot. Iedere keer wanneer
het mooi weer is wil hij naar het graf.
Want hij spookt daar nog rond,
die aantrekkelijke man, die hem had verteld
dat het leven uit gedichten bestond. En al is hij nu
geest, in zijn ziel steeds geweest, Alfons
voelt de aantrekkingskracht heviger dan ooit.
 Na een heftige liefdesrelatie van
zesendertig maanden, noemde
de geest Alfons een analfabeet.
En de geest verzocht
het lijf van Alfons
om de danszaal te verlaten.
Alfons deed wat hem gevraagd werd,
hij verliet de danszaal
en schreef vierhonderdendertig gedichten.
Tijdens het schrijven van het laatste gedicht,
stierf de geest, zonder de gedichten
van Alfons te hebben gelezen.
  
Naaien
  
Hart van steen
wilskracht van beton
geen haar
op mijn hoofd
die aan
naaigaren denkt
 al was je van naaigaren
een borduursel van smart
ik wil je niet naaien
en laat je apart
 om verder te breien
mensen wachten in rijen
al was je van wol
alleen voor de lol
 ik wil je niet naaien
tussen garen en haken
ik wil je slechts aaien
om het naaien te staken.
  
...

Je dacht verborgen

Misschien dat ene woord, dat je verborgen hield
die late glimlach tegen blaffend ochtendlicht
't moment dat je verkoos de dood te volgen
twee dagen na 't bezoek vlogen de spreeuwen
omdat mijn mond de lucht verzwegen had
liep zij weer mee, in mijn wandeling
naar het boek dat jij had geschreven

je dacht dat in het zwijgen niets belangrijks lag
de stilte zich opdrong, tegen wil en zin
zoals de dichtregels in mislukte gedichten
bijna brakend als de grond van de voeten
zonder bloemen bij een juist gedolven graf
in tegendelen uiteengerukt, mismaakt tot de ziel

en niemand die de genegenheid proefde
die hem bedroefde in zijn natuurlijke liefde
en het oneindige einde van onsterfelijke
 
vriendschap.  
Laatste shot 
De horizon nadert
een stille dood
vol pure ellende
zoekt een ader
voelt zich down
door 't verdriet
't leven een verrader
houdt niet van een uitje.

7 opmerkingen:

  1. Ik moest ook van lachen, Mobar... Blijkbaar heb jij vandaag echt een kater...
    Maar ik lees jou heel erg graag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha dit is wat je noemt een rijmwaterval. Leuk gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig Mobar!!! Een mooie start van de dag voor mij door dit schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen

  4. het licht laat ons echt leven :)
    graag gelezen Mobar
    groetjes



    na duisternis komt licht zoals regen na zonneschijn...
    graag gelezen


    met je laatste twee zinnen is het een en al bekoren

    Goede morgen Henk, gezellige vrijdag

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ingehouden passie op een poëtische wijze geschreven mobar ( door mij toch zo gelezen )iets wat je bijzonder goed kunt
    mooie zondag,


    hoe het kan zijn....

    BeantwoordenVerwijderen


  6. Dinsdag, mei 06, 2014 20:41
    sprakeloos hoe jij weer dit weet te benoemen


    Ah Mobar, dit is eentje om bij weg te dromen hoor
    Een pareltje

    Liefs Kimmy


    dromen in de ons bekende werkelijkheid
    mooi neergezet Mobar

    BeantwoordenVerwijderen
  7. fraaie bloemlezing ;)



    Mooi gedicht Mobar.
    Ik stuur je een mooi herfstboeket Mobar, bloemen kunnen veel goedmaken.
    Fijne zondag



    Zondag, oktober 28, 2012 05:54
    wat een pracht van een schrijven!!

    BeantwoordenVerwijderen