Voelde ergens die vrees
in samen gewortelde zinnen
een verstrengeling verbroken
behouden vorm van zelfzucht
steeds bang voor heimwee
weggezonken in de natuur
met bewondering geleefd
een aaneenschakeling
van keuzen makend
nam ik afscheid van jouw voelen
mijn voeten te klein voor de deur
en jij met jouw onzekerheid
vaak magisch in het vrolijk zijn
ik streelde je in mijn gedachten
maar mijn denken boeide je niet
en ik verbleef nachten alleen
zonder aandacht voor het verschil
wat er niet meer kon maar moest zijn
het verlangen telkens opnieuw
als een meester in dwaze metaforen
zo lang waren wij samen geworteld.
Schrijver: mobar
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Quicksilver Reageer op Samen geworteld
BeantwoordenVerwijderenSunday, September 07, 2008 20:32
Eenzaamheid doorklinkt! Mooi melanchonisch geschreven!
Knuffs,liefs
dicky
Dina-Anna Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 15:35
Met een glimlach gelezen... prachtig hoor, nog een fijne zondag!
Liefs Dina
Baruchacha Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 11:58
"En ik verbleef nachten alleen" , prachtig beeldend verwoord, wat een eenzaamheid en een gemis beschrijf je hier, knap werkje ,liefs
Baruchacha
Janny Schepenaar Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 09:33
hoe vaker ik deze lees, hoe meer ik toch ook iets van eenzaamheid lees, of ligt dat aan mij en lees ik weer iets verkeerd, zou zo maar kunnen hoor, heb ze nog niet helemaal op een rijtje
wel een mooi schrijven trouwens,
liefs, Janny
Windwhisper Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 07:29
Goede morgen Mobar, bijzonder weer jouw schrijven
liefs Cobie
Littledolphin Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 06:51
mobar... goede morgen! prachtig dit gedicht, helemaal weer naar mijn hart! liefs barbara
ela Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 00:42
De wortels verstrengelen zich, maar storm kan elke wortel ontstrengelen.
ela
Narcis(t) Reageer op Samen geworteld
Sunday, September 07, 2008 00:39
Erg goed geschreven alweer Mobar